Sąd Okręgowy w Poznaniu, Wydział XVIII Cywilny, wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2023 roku, wydanym na posiedzeniu niejawnym:
- ustalił, że nie istnieje stosunek prawny wynikający z umowy kredytu Własny Kąt hipoteczny nr
……….. z dnia ….. grudnia 2005 r., zawartej pomiędzy stronami, na skutek jej nieważności. - zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 162.088,41 zł (sto sześćdziesiąt dwa
tysiące osiemdziesiąt osiem złotych 41/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od
dnia 27 listopada 2022 r. do dnia zapłaty; - zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 5.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w
tym kwotę 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi
odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Kredyt opiewał na kwotę 170 tys. zł i miał być spłacany aż do roku 2035.
Jednym z kredytobiorców był wieloletni pracownik banku – zajmujący się udzielaniem kredytów w polskich złotych. Bank w toku procesu podkreślał m.in., że w takiej sytuacji kredytobiorca musiał dokładnie znać produkt Banku w postaci umowy kredytu mieszkaniowego, a w każdym razie miał dostęp do wzorca umowy i mógł uzyskać wiedzę w przedmiocie możliwości wyboru rachunku do spłaty kredytu. Nadto, zdaniem banku, kredytobiorca miał ponadprzeciętna wiedzę i świadomość z zakresu ryzyk towarzyszących zawieraniu umów kredytów hipotecznych, a także z zakresu prezentowania ofert umów długoterminowych. Co więcej, kredytobiorca był osobą całkowicie świadomą uprawnień w zakresie negocjowania umów zawieranych na wzorach umownych oraz obytą ze specyficznym językiem jakim posługują się kontrakty z branży bankowej. Również jako zawodowy doradca klienta, posiadał wiedzę na temat prawidłowej prezentacji ofert i był w stanie ocenić czy produkt jest przedstawiony w sposób rzetelny czy w formie gołosłownej reklamy. Bank podnosił także, że o świadomości kredytobiorcy w przedmiocie możliwości zmiany warunków umowy świadczy chociażby wniosek kredytobiorcy o zastosowanie preferencyjnych warunków cenowych i ustalenie przez bank marży kredytu na znacznie korzystniejszym poziomie od standardowego.
Pomimo tych zarzutów umowa została uznana za nieważną w całości.
Wyrok jest nieprawomocny.