Getin Noble Bank – zabezpieczenie utrzymane w mocy, pomimo wszczęcia przymusowej restrukturyzacji banku.
W dniu 2 marca 2023 roku w Sąd Okręgowy w Poznaniu, w sprawie o sygn. akt XII Cz 11/23 oddalił zażalenie Getin Noble Bank na postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 17 listopada 2022 roku.
Nasi klienci nie muszą zatem spłacać dalszych rat kredytu do czasu uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie.
Od miesięcy pojawiają się wątpliwości, czy rozpoczęcie przymusowej restrukturyzacji Getin Noble Bank stanowi podstawę dla umorzenia już rozpoczętych postępowań zabezpieczających oraz czy uniemożliwia ustanawianie nowych zabezpieczeń w sprawach dotyczących kredytów frankowych.
Dlaczego?
Bowiem, zgodnie z przepisem art. 135 ust. 1 ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (ustawa o BFG):
„Postępowanie egzekucyjne lub zabezpieczające skierowane do majątku podmiotu w restrukturyzacji wszczęte przed wszczęciem przymusowej restrukturyzacji podlega umorzeniu”.
Dalej, zgodnie z przepisem art. 135 ust. 4 ustawy o BFG:
„W czasie trwania przymusowej restrukturyzacji w stosunku do podmiotu w restrukturyzacji niedopuszczalne jest wszczęcie postępowania egzekucyjnego i postępowania zabezpieczającego.”
Jak się okazuje, pomimo wszczęcia przymusowej restrukturyzacji wobec Getin Noble Bank – uzyskanie zabezpieczenia roszczeń kredytobiorców jest możliwe.
Sąd Okręgowy w Poznaniu słusznie wskazał m.in., że:
- Sąd rozstrzygający zażalenie podziela pogląd, wedle którego wstrzymanie obowiązku płatności kolejnych rat kapitałowo-odsetkowych nie jest w istocie postanowieniem wydanym „wobec podmiotu w restrukturyzacji”.
- Zgodnie z art. 70 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (dalej dyrektywa 2014/59/UE) państwa członkowskie są obowiązane zapewnić, by
organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji posiadały uprawnienie do ograniczenia zabezpieczonym wierzycielom instytucji objętej m.in. restrukturyzacją możliwości egzekucji zabezpieczeń wierzytelności w odniesieniu do wszelkich aktywów tej instytucji objętej restrukturyzacją. Z normy tej wynika zatem wyłączenie możliwości wykonania zabezpieczenia wierzytelności w drodze egzekucji, a nie jakiegokolwiek innego zabezpieczenia w stosunku do podmiotu w restrukturyzacji. - Z przywołanego powyżej przepisu art. 70 dyrektywy 2014/59/UE nie można wnioskować, aby ustawodawcy unijnemu zależało na zablokowaniu drogi do uzyskania i realizacji takich specyficznych form zabezpieczenia, jak ta zastosowana w zaskarżonym postanowieniu, mających na celu de facto wstrzymanie realizacji świadczeń, które z dużą dozą prawdopodobieństwa okażą się nienależne.
- Nie można abstrahować od tego, że nieważność umowy kredytowej finalnie prowadzi do konieczności wzajemnego rozliczenia stron. Oznacza to, że po stronie powodowej (kredytobiorcy) spłata wartości nominalnej udzielonego kredytu stanowi właśnie takie rozliczenie. Uprawdopodobnienie nieważności umowy kredytu z powodu jej abuzywności oznacza, że nieważna była ona od samego początku. Zatem nie było i nie ma podstaw do uiszczania na jej podstawie jakichkolwiek świadczeń ze strony kredytobiorcy (strony powodowej) od samego jej zarania. Dlatego też dalsze płacenie rat takiego kredytu dotyczy w istocie majątku samego powoda (kredytobiorcy) i zmierza jedynie do zatrzymania kolejnych przysporzeń po stronie podmiotu w restrukturyzacji, które nie znajdują podstawy prawnej i de facto rodzą tylko kolejny dług (roszczenie o zwrot świadczenia nienależnego).
Zapraszam do kontaktu w sprawie Twojej umowy kredytu frankowego.
Adw. Grzegorz Mania